Εξυπνάδες

Εδώ καταλήγουν τα κειμενάκια που εμφανίστηκαν κάτω από τον τίτλο «Ο σεφ συνιστά». Πρώτο είναι το πιο πρόσφατο.

«Il nous fallut bien du talent pour être vieux sans être adultes», Jacques Brel

«That isn’t writing at all, it’s typing», Truman Capote

«Η αριστερίστικη τρομοκρατία και η κρατική τρομοκρατία, αν και τα κίνητρά τους δεν επιδέχονται σύγκριση, είναι οι δύο μασέλες της ίδιας παγίδας για μαλάκες. […] Το καθεστώς αμύνεται, φυσικά, έναντι της τρομοκρατίας. Αλλά το σύστημα δεν αμύνεται, την ενθαρρύνει, τη διαφημίζει. Ο ντεσπεράδο είναι ένα εμπόρευμα, μια αξία ανταλλαγής, ένα πρότυπο συμπεριφοράς, όπως ο μπάτσος ή η αγία. Το κράτος ονειρεύεται ένα τέλος φρικιαστικό και θριαμβευτικό μέσα στο θάνατο, μέσα στον απολύτως γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις ορδές των μπάτσων και των μισθοφόρων του, από τη μια, και στις ομάδες του μηδενισμού, από την άλλη. Είναι η παγίδα που στήνεται στους επαναστατημένους…» – Ζαν Πατρίκ Μανσέτ, «Νάδα»

«Όταν τα βάζουν με έναν από εμάς τα βάζουν με όλους μας» – Κατάληψη ΗΣΑΠ

«Εκείνο που κυρίως καταναλώνουν σήμερα οι άνθρωποι είναι τηλεόραση. Και μέσα από την τηλεόραση καταναλώνουν, δι αντιπροσώπου βέβαια, τη φαντασίωση μιας ζωής που θα ήταν λεφτά, σεξ, εξουσία και βία» – Κορνήλιος Καστοριάδης, από παλαιότερη συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία

«Αυτό που κάνει ελκυστική μια πόλη είναι, πιστεύω, ο ουσιαστικά αναρχικός, ανεξέλεγκτος χαρακτήρας της» – Μαρκ Μαζάουερ, για το βιβλίο του «Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων»

«Πιστεύω ότι παρά τα τεράστια, υπαρκτά εμπόδια, υψίστης σημασίας υποχρέωση που μας αφορά όλους, εμάς τους πολίτες, είναι να έχουμε ατρόμητη, απαρέγκλιτη, άγρια πνευματική αποφασιστικότητα για να ορίσουμε την πραγματική αλήθεια της ζωής μας και της κοινωνίας μας. Είναι επιτακτική ανάγκη. Εάν μια τέτοια στάση δεν ενσωματωθεί στο πολιτικό μας όραμα δεν έχουμε καμμία ελπίδα να αποκαταστήσουμε ό,τι σχεδόν έχουμε χάσει: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια», Χάρολντ Πίντερ

«Just as communism at its core suffers from the lack of a profit motive to keep workers productive, pure corporatism lacks any motivation for companies to treat citizens -employers or customers- like human beings» icestationtango.blogspot.com

«…the poor peripheries of developing cities will be the permanent battlefields of the twenty-first century. Night after night, hornet-like helicopter gun-ships stalk enigmatic enemies in the narrow streets of the slum districts, pouring their hellfire into shanties or fleeing cars. Every morning the slums reply with suicide bombers and eloquent explosions. If the empire can deploy Orwellian technologies of repression, its outcasts surely have the gods of chaos on their side.» Planet of Slums, Mike Davis

Ιn the mid-1800s the corporation emerged as a legal «person.» Imbued with a «personality» of pure self-interest, the next 100 years saw the corporation’s rise to dominance. The corporation created unprecedented wealth. But at what cost? The remorseless rationale of «externalities»-as Milton Friedman explains: the unintended consequences of a transaction between two parties on a third-is responsible for countless cases of illness, death, poverty, pollution, exploitation and lies.» The Corporation, Joel Bakan