«It was the tension between these two poles – a restless idealism on one hand and a sense of impending doom on the other – that kept me going» (VI)

Taken at Cafe Del Mar Schinias Beach

«Chimaera, our life is a chimaera»

Taken at Lefkes

Οι δυο μασέλες της ίδιας παγίδας

Το βιβλίο «Νάδα«, του Ζαν Πατρίκ Μανσέτ, το διάβασα πριν από μερικά χρόνια όταν πρωτοκυκλοφόρησε στα ελληνικά. Το Σαββατοκύριακο, στη διεθνή έκθεση βιβλίου στην πόλη των πόλεων, το είδα στην πιο πρόσφατη έκδοση και χάρηκα διπλά. Μια φορά επειδή υπάρχει κοινό που του αρέσει να διαβάζει πολιτικοποιημένα νουάρ μυθιστορήματα και άλλη μια επειδή ο επιμελητής της έκδοσης επέλεξε να βάλει στο πίσω μέρος του βιβλίου το παρακάτω απόσπασμα. Από σήμερα κοσμεί και τον χώρο του «σεφ» πάνω αριστερά στο παρόν (β)λόγιο.

«Η αριστερίστικη τρομοκρατία και η κρατική τρομοκρατία, αν και τα κίνητρά τους δεν επιδέχονται σύγκριση, είναι οι δύο μασέλες της…»
Δίστασε.
«…της ίδιας παγίδας για μαλάκες», τελείωσε τη φράση του και συνέχισε αμέσως: «Το καθεστώς αμύνεται, φυσικά, έναντι της τρομοκρατίας. Αλλά το σύστημα δεν αμύνεται, την ενθαρρύνει, τη διαφημίζει. Ο ντεσπεράδο είναι ένα εμπόρευμα, μια αξία ανταλλαγής, ένα πρότυπο συμπεριφοράς, όπως ο μπάτσος ή η αγία. Το κράτος ονειρεύεται ένα τέλος φρικιαστικό και θριαμβευτικό μέσα στο θάνατο, μέσα στον απολύτως γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις ορδές των μπάτσων και των μισθοφόρων του, από τη μια, και στις ομάδες του μηδενισμού, από την άλλη. Είναι η παγίδα που στήνεται στους επαναστατημένους […]»