Το παρόν (β)λόγιο το πίστευε, και η κοινωνία, η οικονομία και η πολιτική το επιβεβαίωναν συνεχώς εδώ και χρόνια. Προχτές βρέθηκε η επιβεβαίωση, γραμμένη στον τοίχο των αποθηκών καυσίμων, στην είσοδο της πόλης των πόλεων. Δεν μπορώ να ξέρω με ποια διάθεση το έγραψε ο σύντροφος. Εμείς πάντως το εννοούμε.
But where the president, is never black, female or gay, and until that day,
you’ve got nothing to say to me to help me believe In America…
«Εκεί όπου πρόεδρος δεν είναι ποτέ μαύρος, γυναίκα ή γκέι – μέχρι εκείνη τη μέρα δεν έχεις να μου πεις τίποτα για να με κάνεις να πιστέψω στην Αμερική» τραγουδούσε το 2004 ο Μόρισεϊ στο πρώτο κιόλας κομμάτι του δίσκου «You are the quarry». Από σήμερα, άντε από τον Ιανουάριο που θα ορκιστεί ο Ομπάμα, οι ΗΠΑ αποκτούν μαύρο πρόεδρο και λογικά ο Μόρισεϊ μπορεί πια να αρχίσει να πιστεύει κι αυτός στην Αμερική. Και το τραγούδι «America is not the world» γίνεται πια σχεδόν ρετρό.
Βιάστηκα. Πριν από λίγες ώρες ανέβασα το βιντεάκι των Clash και νόμισα ότι με αυτή την «ξεπέτα» ξεμπέρδευα με τη φαντασμαγορική σαπουνόπερα των αμερικανικών εκλογών. «Σπεύδε βραδέως» έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι σε άλλους επίσης αρχαίους που ήξεραν τη γλώσσα. Οι δικοί μου οι πρόγονοι προφανώς δεν καταλάβαιναν κι έτσι το μήνυμα δεν έφτασε ποτέ σε εμένα.
Η πατρίς όμως -μία είναι η πατρίς- είναι τυχερή. Κι αυτό επειδή σε κάποιους πατριώτες έφτασαν όλα τα μεγάλα νοήματα, οι ιδέες και εν γένει το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων (ομοίως πρέπει να έφτασε και το πνεύμα όλων αυτών των βυζαντινών και οθωμανικών κοινοτήτων, Αλβανών, Σλάβων, Τούρκων, Εβραίων, και άλλων εξίσου προγόνων μας που πέρασαν από αυτά τα φιλόξενα μέρη).
Τι συμβαίνει λοιπόν όταν το πνεύμα και η καλλιτεχνική χάρη που προέκυψε από μια τόσο πλούσια κληρονομιά συναντά τα σύγχρονα εκφραστικά μέσα, στο αδελφό χωνευτήρι των λαών, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού; Το παρακάτω κλιπάκι των πατριωτών «αμερικανοελλήνων» (το οποίο ευγενικά έστειλε η aka) είναι απλώς αριστούργημα. Enjoy όπως επιτάσσει το πνεύμα των ημερών.
Tribes 