Άσπρισα…

… απ´ τον ήλιο και το αλάτι, μάλλον

Το παιδάκι από τη Γερμανία

Η εικόνα από τη Χαλκιδική (που σαν κι αυτή δεν έχει) πριν 10 λεπτά. Αμμουδιά, θάλασσα γαλαζοπράσινη, ήλιος καυτός. Κι ένα παιδάκι με στρώμα θαλάσσης και μάσκα. Χαρούμενο φωνάζει τον μπαμπά του. Του δείχνει με ενθουσιασμό τι έχει στο στρώμα, ο μπαμπάς σηκώνεται από την ξαπλώστρα παίρνει μια απόχη και μαζεύει την «πραμάτεια». Λέει και μια δυο καλές κουβέντες στον μικρό – στα γερμανικά. Το παιδάκι ευχαριστήθηκε το μπάνιο του κι από μόνο του θεώρησε καλό να μαζέψει σκουπίδια, σακούλες και πλαστικά από τη θάλασσα. Ντόπιοι χαμογελούσαν αμήχανα. Αχ αυτοί οι Γερμανοί και τα στερεότυπα.

Μπανάκι στον Μαραθώνα

Την παραλία στον Μαραθώνα την ανακάλυψα πέρυσι. Βοήθησαν η τύχη και οι οδηγίες ενός πολύ ευγενικού συνταξιούχου πυροσβέστη που συνάντησα σε πανηγύρι στη Μάνη.

Θάλασσα καθαρή, δροσερό αεράκι ακόμα και τον Αύγουστο, βουνά στο βάθος (λες να είναι η Εύβοια;) και καταπράσινοι λόφοι, πίσω. Λίγος κόσμος, χαμηλών τόνων μπαράκι στην παραλία, χωρίς μουσική, με 3 ευρώ ξαπλώστρα-ομπρέλα, πάρκινγκ και ντους.

Η ευγενέστατη κυρία που έχει το μπαρ μου πρότεινε μάλιστα να δοκιμάσω μια μπύρα από την Αταλάντη με το hot Greek όνομα «Πάθος». Την πουλάει 1,20 ενώ δίνει τις άλλες 2,20. Ήταν μια χαρά. Καλύτερη γεύση από Άμστελ, Χάινεκεν, πλησίαζε σε Κάιζερ στο λιγότερο πικρό.

Παγωμένη μπύρα, δροσερή αλλά όχι κρύα θάλασσα. Σχεδόν καλοκαίρι. Είπα να βγάλω μια φωτό. Ο μικροπωλητής πρόλαβε και μπήκε στο πλάνο. Ένας από τους πολλούς κατοίκους της μικρής μας πόλης που δουλεύουν αυτό το καυτό μεσημέρι του Σαββάτου. Και με τον ιδρώτα τους κάνουν όσους είναι πάνω στην ξαπλώστρα και πίσω από τον φακό να αισθάνονται, έστω και για λίγο, προνομιούχοι.