Και καλά, η «Σοφία» και παρόμοιες προγνώσεις μοδάτης επώνυμης κακοκαιρίας, απειλούσαν ότι θα μας θάψουν στο χιόνι, θα μας γυρίσουν στην εποχή των παγετώνων και άλλα τέτοια τρομαχτικά. Εδώ, στο γραφικό χωριό μας, δεν έγινε τίποτα. Και ευτυχώς δηλαδή. Τα μέρη δεν είναι φτιαγμένα για τέτοιες συγκινήσεις. Αύριο όμως, λένε, έρχεται ο «Τηλέμαχος» να κάνει όσα δεν έκανε η «Σοφία». Με τέτοια ονόματα βέβαια δεν πας μακριά.
Για τους μερακλήδες που τους αρέσει να δίνουν όνομα στον καιρό (στο αμάξι τους, στην τοστιέρα, στην οδοντόβουρτσα κλπ) η ιστορία λέει ότι αυτό το κακό ξεκίνησε σαν χτες, πριν από δύο χρόνια, με την κακοκαιρία «Αριάδνη». Έκτοτε είχαμε Βίκτωρ, Γαλάτεια, Δαίδαλο, Ευρυδίκη και άλλα ευφάνταστα, πάντα σε τάξη, πάντα με αλφαβητική σειρά, που ξεχάστηκαν πριν καλά καλά εξασθενήσει η κακοκαιρία και φύγουν τα σύννεφα. Δείτε τα «βαφτίσια» στο meteo.gr
Οι sister στο Bad Tooth, στις 3 Ιανουαρίου 2019 – φωτό aka
Παίζουν ένα τόσο καλό σάουντρακ που δεν χρειάζονται καν ταινία. Oι sister (ναι το γράφουν με διαγραφή, έτσι για να μας ταλαιπωρούν) που άνοιξαν τη βραδιά στις 3 Ιανουαρίου, στο Bad Tooth, είναι μια περίεργη μπάντα. Μίνιμαλ ροκ, με τρομπέτα αντί για στίχο, ντραμ, μπάσο κι έναν δαιμονισμένο κιθαρίστα, βγάζουν έναν αλλόκοτο ήχο, με δυνατό παίξιμο, συνήθως πάνω σε ένα μοτίβο που μας το παρουσιάζουν και στη συνέχεια του αλλάζουν τα φώτα. Τα κομμάτια τους κρατάνε κάπως παραπάνω από τα ιδανικά ενάμισι άντε δύο λεπτά μιας ωραίας πανκ σύνθεσης, αλλά καταφέρνει να σε κρατήσει – και έτσι κι αλλιώς δεν είναι (μόνο) πανκ. Υποσχέθηκαν να παίξουν 25-30 λεπτά και το έκαναν. Άρεσαν, χειροκροτήθηκαν και κατέβηκαν απ τη σκηνή για να δώσουν τη θέση τους στις «The Periods».
«The Periods» στο Bad Tooth στις 3 Ιανουαρίου 2019 – φωτό aka
Διόρθωση: δεν κατέβηκαν όλοι απ τη σκηνή. Ο δαιμονισμένος κιθαρίστας των sister συνέχισε να δαιμονίζεται και με τις «The Periods» (μόνο αγοράκι ανάμεσα στα κοριτσάκια – «αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου», σχολίασε ένας φίλος μουσικός που βρέθηκε στο κοινό) γεμίζοντας με ένταση και βάθος τη μουσική των τριών κοριτσιών που έδιναν ρεσιτάλ κιθάρας, ντραμ, μπάσο και κυρίως φωνητικών. Καθαρόαιμο νησιώτικο πανκ, κάτι σαν «X-ray spex» χωρίς τα πνευστά, («Μότσαρτ», όπως είπε άλλος φίλος) οι «The Periods» άνοιξαν με τον καλύτερο τρόπο τη συναυλιακή χρονιά δείχνοντας μαζί με τους sister ότι αν έχεις τέτοια ωραία φρέσκα γκρουπ σε μικρούς underground χώρους, δεν χρειάζεται να ασχολείσαι καν με «γερόλυκους» και «θρύλους» που προσπαθούν στα 70 τους να συντηρήσουν την εικόνα του προ μισού αιώνα επαναστάτη.
Στο Bad Tooth δεν είχα ξαναπάει – αλλά θα ξαναπάω. Στις παρυφές του Ψυρρή είναι κανονικά σαν τη μύγα μες στο γάλα. Έχει τα σωστά μαυροκόκκινα χρώματα, τα σωστά antifa και antinazi αυτοκόλλητα, τοίχους γεμάτους κιμωλία, μεγάλη μπάρα κατά μήκος του μακρόστενου χώρου και καλές τιμές (μισόλιτρο μπύρα από μικρή ζυθοποιία κι ένα τζιν τόνικ, σύνολο 10 ευρώ). Δεν χρεώνει είσοδο και οι τουαλέτες είναι ανεκτές. Ο ήχος δεν ήταν κακός, η κάπνα όμως ήταν. Χρειάζεται καλύτερο εξαερισμό και τρεις φορές περισσότερους στο μπαρ – δηλαδή τουλάχιστον τρεις αντί για τον ταλαίπωρο έναν που αγωνιζόταν να εξυπηρετήσει τον διψασμένο κόσμο. Η συναυλία άρχισε στις 10:30, μια ώρα μετά από αυτή της ανακοίνωσης. Συνηθισμένο μεν αλλά καλό είναι να το ξεσυνηθίσουμε. Τέλος, οι sister είχαν δίσκο στα 15 και μπλουζάκι στα 8 ευρώ. Ήταν πολύ ευγενικοί κι ευχαριστούσαν για την υποστήριξη όσους τα αγοράσαμε.
Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν έπεφτα αναγκαστικά για ύπνο, άκουγα κρυφά στο τρανζιστοράκι ξένους σταθμούς που μετέδιδαν πρόγραμμα και στα ελληνικά. Ένα βράδυ, έπιασα μια εκπομπή που σε μάθαινε αγγλικά μέσα από τραγούδια. Ο εκφωνητής με το πολύ σοβαρό του ύφος, μας καλησπέρισε και είπε: «στο κομμάτι που θα ακούσουμε σήμερα ο καλλιτέχνης εξηγεί πώς βρήκε τον έρωτά του στον λόφο με τα μούρα». Μου φάνηκε περίεργο και ωραίο. Δεν ήξερα ακόμα ούτε από μούρα ούτε και από έρωτα. Δεν ήξερα ούτε τον καλλιτέχνη. Εκείνες τις πρώτες νότες στο πιάνο δεν τις ξέχασα ποτέ. Θυμόμαστε τον Fats Domino.
Tribes 