Ακόμα μια πολύ ωραία βραδυά, χτες, με τους Fratellis να παίζουν στο Ancienne Belgique σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο (τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί από μέρες) και ενθουσιασμό αλλά σαφώς μικρότερη ειδικά για την περίσταση. Οι διοργανωτές είχαν σκεπάσει τα θεωρεία, τον εξώστη και το πίσω μέρος της κεντρικής αίθουσας με ένα μαύρο πανί γεμάτο άσπρα φωτάκια, κάτι σαν αστέρια.
Τα τρία «αδέρφια» από τη Γλασκώβη έπαιξαν δυνατά για 45 λεπτά (όσο χρόνο καλύπτουν τα κομμάτια του δίσκου δηλαδή) κι έκαναν ένα ανκόρ με δυο-τρία κομμάτια ακόμα. Από τους τρεις, ο πλέον πειραγμένος φαίνεται να είναι ο ντράμερ. Χτυπούσε τα τύμπανα δαιμονισμένα, γελούσε, έκανε και τα δεύτερα φωνητικά, η ψυχή του πάρτυ. Πάνω στη σκηνή είχε τοποθετηθεί από την αρχή μια σκωτσέζικη σημαία στην οποία λίγο μετά έκανε παρέα και ένα κασκόλ της Σέλτικ ευγενική προσφορά του κοινού.
Για τις συγκρίσεις τώρα, το εισιτήριο είχε 16 ευρώ, η μπύρα ως συνήθως 2,20 (παίρνεις τα 0,20 πίσω αν επιστρέψεις το πλαστικό ποτήρι) αλλά το μπλουζάκι 25 και η κονκάρδα 5. Φυσικά περιοριστήκαμε στις μπύρες. Αν και το «περιοριστήκαμε» δεν αποδίδει πιστά τη βραδυά.
Η φωτό από το γιαπωνέζικο μουσικό (β)λόγιο punk but punk. Παρακάτω μια γεύση από Fratellis στο σουξεδάκι Whistle for the choir, που αρέσει πολύ στον Στέφανο.
Tribes 
Η μπάντα όντως πολύ καλή. Παίξιμο λιτό και δυνατό, όχι πλεονασμοί. Περισσότερο ροκ και λιγότερο «πάρτυ». Επίσης αναθεωρώ για τον δίσκο τους, ο οποίος άρχισε να μου αρέσει όλο και περισσότερο. Τον συνιστώ εγκαρδίως. Ο φωτισμός της σκηνής πολύ εντυπωσιακός, αλλά περισσότερο κατάλληλος για «Λίμνη των Κύκνων» παρά για ροκ σόου. Όσο για το κοινό, ίσως το πιο ξενέρωτο σε Ευρώπη και Βόρειο Αμερική. Καλά έκαναν και το έκραξαν οι Gogol Bordello στην επίσκεψή τους τον τελευταίο Νοέμβριο.
Και τώρα μια εγκυκλοπαιδική πληροφορία σχετικά με τη Θεσσαλονίκη, τη μητέρα του Ελληνικού ροκ (αν υπήρξε ποτέ τέτοιο πράμα). Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 εμφανίστηκε εκεί ένα συγκρότημα ονόματι Fratelli, το οποίο για τα δεδομένα της εποχής είχε πολύ σκληρό ήχο. Ονομάστηκαν έτσι για να ξεγελάσουν έναν μαγαζάτορα που έψαχνε γκρουπάκια για Ιταλικά τραγούδια. Φυσικά τους έδιωξε αμέσως όταν αντί για Αντριάνο Τσελεντάνο άρχισαν να παίζουν Χέντριξ. Οι Fratelli, μαζί με τους M. G. C., θεωρούνται τα δύο πρώτα καθαρόαιμα ροκ σχήματα στην Ελλάδα. Από τις στάχτες τους ξεπήδησαν οι «Μακεδονομάχοι», η πρώτη μπάντα του Παπάζογλου.
Τους Fratelli απάρτιζαν οι:
Μίμης Αντωνόπουλος: Τραγούδι
Γιάννης Καντζός: Κιθάρα
Στέλιος Φωτιάδης: Μπάσο
Γιώργος Πεντζίκης: Όργανο
Λεωνίδας Σταματιάδης: Ντραμς
Ρίξτε και μια ματιά εδώ:
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=551
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Διάβασα μια κριτική για το ένα και μοναδικό άλμπουμ των Fratellis στο Mic (www.mic.gr), η οποία ήταν άκρως επικριτική. Ο αρθρογράφος αποκαλεί τους Fratellis μπάντα που έπαιζε στα μουσικά θέματα του Μπένι Χιλ Σόου και υποστηρίζει ότι διακατέχονται από «ολοκληρωτική έλλειψη συνθετικής ικανότητας συνδυαζόμενη με χαζομάρα προνηπιακής ηλικίας». Συμφωνώ ότι δεν είδα στο live στο Ancienne Belgique μια μπάντα με καινούργιο ήχο. Ωστόσο, ήταν αξιοπρεπείς. Έπαιξαν δυνατά για να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Το ότι δεν τα κατάφεραν, έχει να κάνει με το ξενέρωτο κοινό των Βρυξελλών, όπως γράφει και ο Γιάννης Καραμήτσιος. Είναι ακόμα καινούργιοι στο χώρο. Θα περιμένω το επόμενό τους άλμπουμ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάντα απορούσα πώς μπορεί να κρίνει κάποιος την «συνθετική ικανότητα» κάποιου άλλου…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φαντάζομαι ότι αναφέρεται στο εάν ένας μουσικός, συγγραφέας, δημιουργός γενικά, απλά αντιγράφει άλλους και παρουσιάζει την αντιγραφή ως κάτι καινούργιο δικό του.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ένα πρόσφατο άρθρο για ‘μεταποιήσεις, διασκευές, συμπτώσεις και ομοιότητες’ στη λογοτεχνία:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_397766_28/01/2007_213498
‘Μήπως τελικά η λογοκλοπή δεν είναι δυνατή διότι δεν είναι δυνατή η ίδια η πρωτοτυπία;’
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ώπα, να’τα και τα δύσκολα τα θέματα… Επειδή στα βαρειά και τα μεγάλα τείνω να αλλάζω γνώμη οφείλω να πω ότι αυτό το μήνα υποστηρίζω τη συνθετική άποψη σύμφωνα με τη οποία υπάρχουν πάντα τεράστιες για να μην πω απεριόριστες δυνατότητες πρωτότυπης δημιουργίας στη βάση προηγούμενων επίσης πρωτότυπων δημιουργιών. Με αυτή τη βαρύγδουπη δήλωση θέλω να υποδεχθώ το Σαββατοκύριακο που έρχεται ορμητικό να παρασύρει στο διάβα του τη μιζέρια της εργάσιμης εβδομάδας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!